" سقوط آزاد کسب و کار های تلگرامی " این تیتری هست که بعد از وقایع 9 دی 1396 در روزنامه به چشم می‌خوره. بر اساس گزارش روزنامه های مذکور به نقل از نایب رئیس کمیسیون کسب و کارهای نوین اتاق ایران ( یه تریلی اسم داره ) ۱۰ تا ۱۵ هزار کسب و کار در ایران به صورت مجازی اداره میشه البته این، آمارهای کانال هایی است که در سامانه ثبت، رجیستر شدن.
اصلا اگر قراره تلگرام فیلتر بشه چرا باید در سامانه ثبت بشه. ثبت کانال وقتی امنیت دسترسی وجود نداره چه معنی ای میده ؟
شخصا حدس میزنم این تعداد بیشتر از این حرف‌هاست. شاید ۵۰ هزار تا. بعد از فیلتر تلگرام ، جستجوی فیلتر شکن برای تلگرام رکورد زد. در ایران همه چیز برعکسه. در کل دنیا وب سایت می‌زنن و به وسیله تلگرام و سایر شبکه‌های اجتماعی ، ترافیک کاربران را به سایتشون هدایت می‌کنن. اینجا می خوان ترافیک را به شبکه‌های اجتماعی هدایت کنن ،دقیقا همین جاست که یک وب سایت مزیت خودش را به رخ شبکه های اجتماعی می کشه. کسب و کارها نیاز به محافظت دارن. نگهداری و حفظ کسب و کار از شروع کسب و کار سخت تر است. مسلما کسب و کار شما آنقدر ارزش داره که براش یه وب سایت بزنید تا دچار فیلتر های گاه و بیگاه شبکه‌های اجتماعی نشید. هر بار فیلتر شبکه‌های اجتماعی، پولی را از دسترس شما خارج می‌کنه ، فروشتون افت می‌کنه و مشتری‌های که با دردسر زیاد جمع کردید پراکنده میشن. صرفا بودن در شبکه های اجتماعی در مقایسه با یک وب سایت شخصی ، یک روش بسیار غیررسمی برای ایجاد حضور آنلاین هست که اغلب به طور غیرمستقیم به وضعیت شما از نظر حرفه ای بودن و استقرار تون اشاره می کنه . با داشتن یک وب سایت کسب و کار خودتان را از اتفاقات غیرمنتظره دنیای دیجیتال حفظ می کنید. همچنین در وب سایت امکانات بیشتری برای نمایش و معرفی محصولات و خدمات تون وجود داره. همچنین امکان پرداخت آنلاین به راحتی امکان پذیر هست. همچنین با تهیه نماد اعتماد الکترونیک ( ای نماد ) می تونید اعتبار سایت تون رو بالا ببرید تا مشتریان شما با اطمینان بیشتری از شما خرید کنن. تمام اینها مزیت‌هایی هست که شبکه‌های اجتماعی از آن بی‌بهره هستن.
